School

Friet neemt graag dieren mee naar huis die ze heeft gevonden op straat. Een egel, een muis, een poes, een schildpad. En op een dag een man die ze van het fietspad afplukt en die ze meneer Fritz noemt. Hij weet niet hoe hij heet en waar hij woont en

Het leven is een zoutloze soep geworden nadat dat de vader van Pelle is overleden. Hij is bang dat zijn moeder altijd verdrietig blijft en nooit meer zal lachen. Ze lijkt zich vast te bijten in haar cocon van rouw en Pelle stikt bijna. 'Ik wacht al een hele poos

Mijn dagen met Niets is het eerste corona-kinderboek, overigens zonder dat het woord er in voorkomt. Het gaat over quarantaine, virussen, mondkapjes en een pandemie. En over boodschappen die aan huis worden bezorgd,  thuiszitten, de pandemie en les op de laptop. Vooral die laatste elementen vormen de basis: de crisis

Emotionele hechting is nergens goed voor, schrijft Phoebe op woensdag 13 juni in haar dagboek. 'Ik begrijp dat het voor de evolutie van de mens beter was om in groepen te leven en het zin had om hechte banden aan te gaan, maar we zijn nu toch geen jager-verzamelaars meer?'.

Kees kennen wel al uit twee eerdere boeken van Anke Kranendonk: Liever een hond! en Kapitein Kees.  De jongen ontmoette in het vorige boek een meisje dat zijn hart sneller liet slaan en besluit haar een brief te schrijven en die ook maar zelf af te leveren. Spannend hoor. Samen met

Op de covertekening zit een meisje op de maan. De slaapkamer in het huis van haar moeder heeft twee ramen naast elkaar. Als kleuter rende Bea van het ene naar het andere raam om bij het ene raam te roepen: 'maan' en bij het tweede: 'ande maan'. Als tiener bedenkt

Als je hond degene is op wie je altijd kunt vertrouwen. Die er voor je is als je ouders gaan scheiden én na de dagelijkse pesterijen op school. Dan komt het besef van de sterfelijkheid van je dierbare viervoeter als een mokerslag aan. Lukas bedenkt dat hij nog een aantal

Haar benen hebben minder geduld dan haar hoofd en leiden een eigen leven, alsof ze niet van haar zijn. Een stopknop lijkt er niet op te zitten. De Nederlandse schrijfster Cora Sakalli slaagt er goed in om in Rennen de drukte in het hoofd van een meisje te beschrijven. Hoe

Stel dat je ontvoerd bent en niemand neemt de moeite om naar je te gaan zoeken. Het overkomt Max, die verstopt in een hut in het bos zit. Hij is ontvoerd door zijn beste vrienden die een briefje aan de ouders van Max hebben geschreven: 'Niet de politie bellen. Anders

Yvonne (11) uit Den Haag begint halverwege de tweede bladzijde van haar dagboek de hoofdletter van het woord Duitsers door te strepen. 'Ze zijn het niet waard met een hoofdletter geschreven te worden'. Het meisje vlucht aan het begin van de oorlog met haar ouders naar Engeland. Haar vader raadt