Prentenboek

Elk van de tien voorleesverhaaltjes begint met 'Had je een fijne dag Sem?' en  eindigt met 'welterusten'. Papa brengt Sem naar bed en komt later nog even kijken of zijn zoontje al slaapt. Dat is steevast het geval, getuige de leuke voorkant met een dekentje,  maar wat papa niet weet

In Frankrijk is de serie al heel populair en hier krijgt Stinkhond vast ook een pootje aan de grond. De eerste twee deeltjes (Stinkhond zoekt een baasje en Stinkhond gaat naar school) zijn tegelijk verschen en later dit jaar komen daar nog Stinkhond gaat naar zee en Stinkhond is jarig

De kleuren van de titelletters van Elke dag iemand anders lopen symbolisch in elkaar over. Het prentenboek met tekst van Jef Aerts en tekeningen van Merel Eyckerman gaat over een meisje dat wordt wie of wat ze maar wil. Elke dag van de week zoekt ze een andere hobby, professie of verschijning. Van

Hij heeft een nek die alleen moeders mooi vinden. Edward de giraf heeft geleerd dat hij trots moest zijn op zijn nek maar dat is onzin. Niemand wil zo'n nek als hij heeft. Die is namelijk veel te nekkerig. En suf en dun en vlekkerig. Hij voelt zich bekeken en

Het dromerige jongetje dat tijdens het schoolreisje achterblijft en de bus mist. In dit geval is het een ruimtebus want het gaat om een 'Field Trip to the Moon' in de oorspronkelijke Engelse titel. Niet zo handig om te laat te zijn voor de terugreis. Daar zit je dan, op

Er zijn geweldige youtube-filmpjes waarop dieren te zien zijn die in een spiegel bekijken Ze schrikken, steken een pootje uit of worden kwaad op die rare kwibus. Mark Janssen speelt in zijn nieuwe prentenboek met dit gegeven. Een bonte verzameling dieren reageert op heel verschillende manieren op het eigen spiegelbeeld.

'Er werden geen vossen en kippen geschaad bij het maken van dit boek' staat als geestige diclaimer op de laatste pagina tussen veel pootafdrukken van kippen. Gelukkig maar want het gaat het hier wel om een thriller en dan zouden er zomaar slachtoffers kunnen vallen. Eén vos wordt aangeduid als 'een

Met Als verdriet op bezoek komt (When sadness comes to call) won de in Engeland wonende  Eva Eland een vlag en wimpel en ze staat ermee op de longlisten voor de Kate Greenaway Medal, de Britse penselen. Zowaar niet slecht voor een debuut. Ik noemde het 'een zelfhulpboek voor kleuters'

Op de eerste twee pagina's zien we een park vol mensen en honden. Wie goed kijkt, ziet dat bij vrijwel ieder mens een hond hoort. Bij de hardloopster, de appende puber, het meisje in de bolderkar en bij de voetballende kinderen. Ook bij het jongetje dat als een ridder  op

Als ik later groot ben, ga ik met mijn moeder trouwen, zodat ze altijd bij me blijft, in voor- en tegenspoed. Er zijn op deze wereld vast geen lievere mevrouwen. Ik moet het haar nog vragen, maar mijn vader vindt het goed. Onbevangen zijn ze soms, de kinderen in Uit