jeugdboek

Het blijft een merkwaardig fenomeen: mensen die geen zin kunnen uitspreken zonder te stotteren maar wel zonder haperen blijken te kunnen zingen. Miss Montreal is in ons land een bekend voorbeeld, in de talentenshow waarvan zij in de jury zit, trof ze onlangs een kandidaat die precies hetzelfde had. Hoofdpersoon

Iedereen bleef brood eten, hoeveel gewonden en doden er ook vielen, en hoeveel ledematen er ook werden afgerukt en gezichten verminkt. Brood werd er gegeten. De titel is een magistrale samenvatting van de kern van deze lijvige roman.  Iedereen bleef brood eten: een repeterend en bezwerend zinnetje dat aangeeft dat

Joe Prop heeft alles wat hij ooit zou willen hebben. 500 paar Nikeschoenen, een levende haai in een aquarium en een waterglijbaan die zijn slaapkamer verbindt met een Olympisch zwembad. Hij is teleurgesteld als hij voor zijn verjaardag 'maar' één miljoen euro van zijn vader krijgt, die met hetzelfde gemak

Durf het maar aan: dertien kinderen als hoofdpersonen opvoeren en dan nog een paar volwasenen erbij, en dan het overzicht bewaren. Voor debutante Ilse Bos is het geen probleem om van zoveel personages een vlot lopend en overzichtelijk verhaal te maken. Troep gaat over een bijzonder samengesteld gezin: 13 kinderen

De derde Rosie en Moussa alweer en het gaat nog niet vervelen. De stadse serie over twee kinderen uit dezelfde flat die in een heel ander milieu opgroeien maar elkaar volkomen begrijpen. De lievelingsoom van Moussa komt noodgedwongen logeren. Hij heeft geen verblijfsvergunning en dreigt het land te worden uitgezet.

Bent merkt  dat zijn boezemvriend Joeri afstand van hem neemt. Dat heeft te maken met de komst van een nieuwe jongen in de klas over wie Bent nogal lacherig doet vanwege zijn hoge stem. Dat is een misrekening, hij lijkt zijn beste vriend kwijt te raken aan Finn, 'de nieuwe'.

'Laten we met zijn allen applaudisseren voor het pantoffeldiertje...een beestje dat nog kleiner is dan het puntje op deze i'. Deze openingszin is typerend voor de stijl van Jan Paul Schutten, net als de titel van het non-fictieboek dat een groot verkoopsucces is: Het raadsel van alles wat leeft en

Op Kevin Brooks kun je bouwen. Hij levert vrijwel ieder jaar een nieuwe roman af en bedient op die manier een trouwe schare fans van jongeren en volwassenen. Hij bouwt daarmee gestaag aan een gevarieerd oeuvre dat gekenmerkt wordt door rauw realisme, en waarin muziek niet zelden een voorname rol

'Tegenslag is de beste gelegenheid om te tonen dat je karakter hebt', is de filosofische wijsheid die voorin Iedereen krijgt klappen van Khalid Boudou staat. Met die tegenslag zit het wel goed bij Taha, de hoofdpersoon uit het boek. Hij groeit op bij een borderline-moeder, komt al jong in een

De dag dat Alex zwemkampioen Yannick Agnel ontmoet, is de mooiste van zijn leven. Eindelijk iemand die het in hem ziet zitten en gelooft in zijn kwaliteiten en doorzettingsvermogen. Zijn moeder vertrouwt zijn verhaal natuurlijk weer niet. Waarom zou iemand met olympische medailles haar zoon begeleiden? Dan gaat Alex maar