Familie

Een Sinterklaasboek waar geen mijter, zwarte piet, boot of pepernoot in voor komt. Feitelijk ook geen Sinterklaas, al is de vader van de drie jongens die in de pekelton geraken ,de goedheiligman in Wie klopt daar? van Bart Moeyaert. De Vlaamse auteur nam één van de legenden over Sinterklaas en

De overtreffende trap is de rode draad in dit prentenboek van Jan Paul Schutten, die we vooral kennen als non-fictie schrijver. De drie opa's van Dirk vinden dat hun kleinzoon maar zeurt als hij klaagt over zijn fiets die niet helemaal tiptop is. Zij waren vroeger tevreden met veel minder.

Tante Cornelia duikt zo nu en dan op in vermomming. Het duurt soms even voor Appie-Happie (die officieel Albert Cornelis heet) het doorheeft en dat zijn angstige momenten. Want je zult maar als je uit het zwembad komt een monster zien staan: een rode draak met twee staarten, zeven poten

'De meeste oma's zijn niet altijd oma geweest. Daarvoor waren ze een mama en een mevrouw en nog eerder een meisje, een kindje, een baby en daarvoor waren ze zó klein dat niemand hen kon zien. Net iets groter dan niks.' Josephina. Een naam als een piano is het eerbetoon

´Een sprookje over kinderen hebben en van ze houden´, staat achterop Takkenkind en het is onwaarschijnlijk dat deze erbarmelijk slechte zin door Gerda Dendooven zelf is geschreven. Dendooven formuleert normalitair een stuk beter al is dit boek geen stilistisch hoogstandje. Takkenkind is een klassiek sprookje over een man en een

Het houten kasteel op de speelplaats dreigt te verdwijnen omdat precies op die plek archeologisch onderzoek gedaan wordt naar een burcht die mogelijk op die plek heeft gestaan. Recent ontdekte logboekfragmenten van een twaalfde-eeuwse roofridder wijzen daarop en zijn voor de gemeente voldoende grond om te gaan graven. Een ramp voor

De dunne grens tussen waan en werkelijkheid is de rode draad van Dertien rennende hertjes. Het thema is niet nieuw, in veel jeugdboeken komen denkbeeldige vriendjes en figuren voor die de karakters helpen om zich door het leven te slaan. Meestal gaat daar een traumatische gebeurtenis aan vooraf of zijn

De typografie van het omslag spreekt voor zich. De letterkaart van de oogarts waarmee getest wordt of er een bril nodig is. Het verbouwereerd kijkende varkentje op de voorplaat weet dus zeker dat dat bij hem niet het geval is. Met een bril is er niks meer aan. Hij ziet

'Doordat ze zoveel tijd met een gek hadden doorgebracht, waren ze zelf ook een beetje vreemd geworden. Dat wist Sam'. Het lot van Sam en zijn autistische broertje Riddle is dat ze samen met hun krankzinnige en criminele vader in een busje een nomadenbestaan leven. Ze zijn min of meer ontvoerd

Als je tijdens het lezen van een boek aan de schrijver Aidan Chambers moet denken, is er iets bijzonders aan de hand. Rotmoevie van Marian de Smet doet in stijl, thematiek en sfeer  denken aan zijn young adult klassieker Je moet dansen op mijn graf. Op een vergelijkbare verstilde en ontroerende