‘De schedel’ van Jon Klassen, vertaling Berd Ruttenberg, Hoogland & Van Klaveren, 7+
Op een nacht, toen iedereen lag te slapen, besloot Otilla eindelijk weg te lopen. Met die feitelijke mededeling begint De schedel van de Canadese kinderboekenschrijver- en illustrator Jon Klassen. De sfeer is meteen onheilspellend. Ze loopt door sneeuw en hoort in het donker haar namen roepen. Als ze op een groot, oud landhuis stuit, blijkt dat niet helemaal verlaten. Er woont een schedel die haar vriendelijk welkom heet.
Klassen verkocht zowel solo (o.a. het veelbekroonde We hebben een hoed, 2016) als samen met schrijver Mac Barnett (het bij deze recensent favoriete De wolf, de eend en de muis, 2017) miljoenen boeken in meer dan twintig landen. Hij legt achterin De schedel uit dat volksverhaal over een schedel, dat zo’n indruk op hem had gemaakt, een heel ander – en leuker – einde had dan in zijn hoofd was blijven hangen. Van die nieuwe versie maakt hij dit boek, als eerbetoon aan verhalen die in de loop der geschiedenis blijven veranderen en worden aangepast.
Dat gegeven buit Klassen op een fenomenale wijze uit. Een meisje dat vriendschap sluit met een schedel die haar rondleidt in het huis. Voor wie ze theezet en die ze een peertje voert: ‘Het stukje peer ging dwars door hem heen en viel op de grond. ‘Mmm, heerlijk,’ zei de schedel. ‘Dank je wel wel.’ Ze voeren eenvoudige en droogkomische gesprekken, zetten en masker op en dansen tot het donker wordt. Prachtig en ontroerend.
Het wordt spannender als de schedel meldt dat er ’s nachts een skelet zonder hoofd rondwaart die blijft herhalen ‘Geef me die schedel, ik wil die schedel’. Otilla bezweert het dreigende gevaar waardoor zij en de schedel nog lang en gelukkig in het landhuis kunnen blijven leven.
Een Jon Klassen zoals hij dat kan: subtiel in tekst en tekeningen. Over het hele verhaal hangt een gezellig griezeltje, maar macabar wordt het nergens. Er gaat niks vreselijks gebeuren, dat voelt de lezer aan alles. Het is wonderlijk hoe snel zo’n schedel een volwaardig personage wordt. Hij ligt gezellig met Otilla in bed, als een echt koppeltje. Niks engs aan.
