De eencellige die het leven best wel ingewikkeld vond van Yvonne Jagtenberg, Querido, 8+
Op de voorkant staat een wortelachtig wezentje met sprieten op zijn kop en een teksballonnetje: Leo is de naam. Die Leo blijkt een ‘eencellig-vijf-centimeter-groot-bijna-doorzichtig-dierachtig-dier’ dat op de bodem van de oceaan leeft en letterlijk veel aan zijn kop heeft. Aan zijn sponskopje blijft namelijk van alles hangen, van andere dieren tot en met een verroeste vork en een plastic pen.
Leo woont in het koraal (‘in een huis het huis dat hij geërfd heeft en dat alsmaar groter wordt’) en brengt zijn dagen door met beetje zwemmen, slapen en eten. Hij vindt zichzelf behoorlijk wijs voor een eencellige, maar wordt van zijn stuk gebracht door gesprekjes met andere oceaanbewoners. “Leo had altijd gedacht alles te weten maar nu wist hij het ook niet meer.” In de conversaties gaat het vrij ongemerkt over grote vragen: wat is natuur, hoe vrij ben ik eigenlijk, hoe zit het met de liefde, en met jezelf zijn? Leo komt er langzaam achter dat hij toch wel erg alleen is, is hij misschien eenzaam vraagt hij zich af? De oceaan zit vol met iemanden om mee samen te zijn, maar het is ingewikkeld om iemand te vinden die bij hem past. Leo wil graag antwoorden, maar misschien is het stellen van vragen wel belangrijker.
De eencellige die het leven best ingewikkeld vond is een lekker maf en dwars boekje met geestige illustraties dat prima in de Tijgerlezen-serie voor beginnende lezers had gepast. Het is een voorbeeld van een verhaal dat de lat net iets hoger ligt, door op een lichtvoetige manier te spelen met filosofische vragen. Jagtenberg laat de lezers ook kennismaken met woorden die ze misschien nog niet kennen, zoals korzelig, halsstarrig, kleinzielig of binnendringer. Gelukkig valt er ook genoeg te giechelen door de tegendraadse en onderkoelde humor die de maakster eigen is. Geen dijenkletsers maar subtiele grapjes, zoals wanneer de eencellige een tweecellige ontmoet of als een ander dier over verliefdheid praat: ‘Ik snap het,’ zei Leo, die er niks van begreep’.
